شهریار تبریز/رضا عالش‌زاده: در این منطقه، فضاهایی برای آموزش، تحقیقات، کنفرانس ها، سمینارها و انواع امکانات رفاهی وجود خواهد داشت و میزبان فضاهای اداری اختصاصی، میز کار مشترک و امکانات آموزشی خواهد بود. ساختمان‌های واقع در این منطقه به گونه‌ای طراحی شده‌اند که تمام انتشار کربن ناشی از عملیات و ساخت‌وساز را خنثی کرده و این منطقه را به منطقه‌ای با کربن صفر خالص تبدیل کند.
موسسه فناوری شهری نیز در این منطقه مستقر و به رهبران فناوری شهری فردا آموزش می دهد. فناوری شهری در اساس یک فناوری است که برای چالش‌های زندگی شهری طراحی شده است، چرا که با ادغام فناوری درست با زندگی شهری، می‌توان فضاهای عمومی بهتری برای رفاه شهروندان ایجاد کرد.
در همین حال، برآوردها پیش‌بینی می‌کنند که تقریباً ۷۰ درصد جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ در شهرها زندگی خواهند کرد و تا سال ۲۰۳۰، ۴۱ ابَرشهر با بیش از ۱۰ میلیون نفر جمعیت وجود خواهد داشت. بنابراین، شهرها باید راه‌هایی برای حصول پایداری، همزیستی با طبیعت و افزایش سطح آسایش انسان در طراحی‌ها بیابند. مراکز فناوری شهری مانند این هم به عنوان هم مکانی برای انجام تحقیقات برای یافتن راه‌حل‌های بیشتر و بهینه‌تر برای زندگی شهری هستند.
همچنین در این منطقه فضاهایی برای کشاورزی شهری وجود دارد. مزارع خورشیدی برق بیشتری را برای این منطقه تامین خواهند کرد. دهلیزهایی که در سرتاسر طراحی قرار دارند از طریق طرحی تحت کنترل آب و هوا هستند که پس از آن امکان خنک سازی تبخیری را فراهم می کنند ... هر قسمت از طراحی برای همزیستی انسان و طبیعت بهینه شده است.
نور و دمای داخلی ساختمان را می‌توان بر اساس متغیرهای مختلف از جمله تعداد افراد در اتاق تنظیم کرد. همه ساختمان‌ها دارای حسگرهایی برای تشخیص صدا، حرکت، دما، رطوبت، آتش و دود و همچنین سایر داده‌ها هستند. علاوه بر این، فضای داخلی از طراحی بیوفیلیک استفاده می کنند. از طریق این مفهوم، طبیعت به محیط‌های کاری وارد می شود تا محیط سالم‌تری ایجاد شود. به علاوه، محوطه‌سازی شامل درختان و گیاهان برای ایجاد مناطق سبز در اطراف فضاهای فناوری در نظر گرفته شده است.
با ترویج مشاغل سبز و ایجاد یک نوع آزمایشگاه زنده، این مرکز فناوری شهری در خدمت ایجاد آینده‌ای پایدارتر و بهتر برای رهبران آینده و محیط زیست منجر خواهد بود.
نظرات